zaterdag 7 juni 2014

Een man, starend in het donker.

Hij droomt. Hij is wel wakker, maar hij droomt. Hij droomt over het wat hij wilt worden. Hij zegt het hard op " ik wil graag laborant worden of iemand die in de laboratorium werkt". Hij zucht. Diep. Hij weet dat dat niet meer kan. Maar hij is tevreden met zijn werk. Mensen noemen hem wel eens werkverslaafd. Maar liefde voor het werken volledige toewijding van een roeping hoeft dus niet altijd de negatieve connotatie van werkverslaving te hebben. Hij hevelt van zijn werk. En oke. Hij vlucht er misschien in. Hij droomt. Zucht diep en valt in zijn gedachten. Steeds verder. Hij denkt aan vroeger. Zijn vrouw. Ex-vrouw. Hij wordt bedroefd. Een van de moeilijkste dingen van liefdesrelaties is het omgaan met meningsverschillen en enigheid. Maar hier  kwamen ze niet uit. Hij zou voordat hij doodging kinderen willen hebben en ze 23 jaar zien worden. Zij leefde anders. Ze zei dat ze kinderen wilde, maar ze straalde wat anders uit. Ze loog tegen hem. Dag in, dag uit. De grap is vaak het gat waardoor de waarheid valt. Hij wilde zijn leven met haar delen. Maar zij, zij leefde anders. Ze luisterde niet. Ze wist niet dat wanneer een man merkt dat hij gewaardeerd wordt, dat hij luistert en hij zich niet afwezen voelt omdat hij niet niet meer praat, zal hij langzaam loskomen. Hij werd terug geroepen naar zijn werk. Iemand vroeg hem iets. Achteloos zei hij " ja ". Niet eens wetende wat er gevraagd werd  hij staarde naar zijn handen. Hij keek op naar zijn collega's. Allemaal boze gezichten. Als iets kon veranderen in mijn werk, zou het de sfeer zijn, dacht hij. Maar dacht hij direct, als ik me daar ook al druk over moet maken. Hij kerk weer naar zijn handen. Glimlachte, grinnikte. Hij dacht na. Weer aan vroeger. Zijn ex vrouw. Iemand die er steeds was, was er niet. En gordijn van doorzichtige kraaltjes. Hij moest loslaten steeds aan haar te denken. Hij kan zonder haar. Hij kan krijgen wie hij wilde hij riep het: "ik kan zonder haar". Zomaar, hardop, ik kan het hoor. "Leef je volledig uit met door inzicht " riep een collega. Gejoel, gelach, geklap. De collega's dachten dat hij er over heen was. Die hadden het over sex pakken wat je pakken kunt. Maar dat wilde hij niet. Hij had een ander leven in zijn hoofd. Laborant, vrouw, kinderen. Het mocht niet zo zijn. Hij deed alsof hij genoot. Vluchtte in zijn werk. Voor de buitenwereld leek zijn bestaan perfect, maar en heel mens word hij nooit meer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten