Is it perfect?

Dear reader,

Hear am I again bothering you with my thoughts. Do you believe in something perfect? Do you think such thing exists? Is the word "perfect" itself perfect? Well I highly doubt it now. This is one of those time I sit back and think deep about this  kind of stuff. Like people really pursue perfection like its something they can achieve. While in fact there is no such thing. You want some examples? You say you found the perfect partner, yet you secretly see their imperfections like snoring while they sleep. Of-course these are things you can live with, but I don't think it's the perfect partner then, don't you? It's just an imperfect partner that you can spend your life with.

Another example is getting perfect grades. When you check it yourself you see you didn't finish a sentence with a "dot"( this example is a bit ridiculous, but you get the point, right?). So a perfect grade means you did better then most of the other students, but still, you had mistakes. If everyone had the right answers, with only some grammar mistakes. I think the perfect score would be the one with the less grammar mistakes  I know this example is very flaw, but it's for me to point out that, perfect isn't really perfect, it's just something we can live with.

I also think it's funny that I say " its something we can live with ", while we still pursue perfection. Don't you think? So at the end I just wanted to say that there is no such thing of perfect in this world. If you think you have some thing perfect, you might as just be a foolish thinker. Love your self and everything you do, you didn't do anything bad or imperfect. You did it perfectly the way you did. Next time it will be perfect too and so on.

 We are perfectly imperfect and we do so as well.

Being Loyal

Being Loyal is not the only thing a relationship needs. Today I wanted to bring my thoughts out on this line. The reason I did this is because I try be a very loyal person. I feel like being loyal is not everything in a relationship. Yes "relationship"!. I'm being very specific with the word "relationship" and not "partner" to stay general with the topic.

Relationship: the mutual dealings, connections, or feelings that exist between two parties, countries, people, etc:
http://www.thefreedictionary.com/relationship

So read me out.
Being Loyal is one of the important things in a relationship, it makes the other person put more trust in you. But the thing is, you can be 100 percent loyal, but everything you do makes others question your loyalty.

You can be loyal and not taking the relationship seriously.

i.e. ' you will always be there for the other (in good or bad), but you do so just to hold your standards and nothing more'

You can be loyal and not giving the attention the other person needs or wants.

Here are some examples:
You are loyal to someone and tell them "I will be there when you need me" while not being able to know when that person really needs you.
You are loyal to someone and tell them "I will never do you wrong" while not knowing what the other person think its right.

So that brings me to the question what being Loyal to someone really means, and what is his value in a relationship. Are you a loyal friend/partner/family?

If you are my best friend and you are also best friends with my enemy, would you tell me their secrets or would you share mine with them?

Like I said before, everything you do makes others question how loyal you are. In the end, its not just being loyal that matters, but how much you value the other person.

Let me know what you think.

And as always I have to finish with style,

B.Y.A.L.T

Een man, starend in het donker.

Hij droomt. Hij is wel wakker, maar hij droomt. Hij droomt over het wat hij wilt worden. Hij zegt het hard op " ik wil graag laborant worden of iemand die in de laboratorium werkt". Hij zucht. Diep. Hij weet dat dat niet meer kan. Maar hij is tevreden met zijn werk. Mensen noemen hem wel eens werkverslaafd. Maar liefde voor het werken volledige toewijding van een roeping hoeft dus niet altijd de negatieve connotatie van werkverslaving te hebben. Hij hevelt van zijn werk. En oke. Hij vlucht er misschien in. Hij droomt. Zucht diep en valt in zijn gedachten. Steeds verder. Hij denkt aan vroeger. Zijn vrouw. Ex-vrouw. Hij wordt bedroefd. Een van de moeilijkste dingen van liefdesrelaties is het omgaan met meningsverschillen en enigheid. Maar hier  kwamen ze niet uit. Hij zou voordat hij doodging kinderen willen hebben en ze 23 jaar zien worden. Zij leefde anders. Ze zei dat ze kinderen wilde, maar ze straalde wat anders uit. Ze loog tegen hem. Dag in, dag uit. De grap is vaak het gat waardoor de waarheid valt. Hij wilde zijn leven met haar delen. Maar zij, zij leefde anders. Ze luisterde niet. Ze wist niet dat wanneer een man merkt dat hij gewaardeerd wordt, dat hij luistert en hij zich niet afwezen voelt omdat hij niet niet meer praat, zal hij langzaam loskomen. Hij werd terug geroepen naar zijn werk. Iemand vroeg hem iets. Achteloos zei hij " ja ". Niet eens wetende wat er gevraagd werd  hij staarde naar zijn handen. Hij keek op naar zijn collega's. Allemaal boze gezichten. Als iets kon veranderen in mijn werk, zou het de sfeer zijn, dacht hij. Maar dacht hij direct, als ik me daar ook al druk over moet maken. Hij kerk weer naar zijn handen. Glimlachte, grinnikte. Hij dacht na. Weer aan vroeger. Zijn ex vrouw. Iemand die er steeds was, was er niet. En gordijn van doorzichtige kraaltjes. Hij moest loslaten steeds aan haar te denken. Hij kan zonder haar. Hij kan krijgen wie hij wilde hij riep het: "ik kan zonder haar". Zomaar, hardop, ik kan het hoor. "Leef je volledig uit met door inzicht " riep een collega. Gejoel, gelach, geklap. De collega's dachten dat hij er over heen was. Die hadden het over sex pakken wat je pakken kunt. Maar dat wilde hij niet. Hij had een ander leven in zijn hoofd. Laborant, vrouw, kinderen. Het mocht niet zo zijn. Hij deed alsof hij genoot. Vluchtte in zijn werk. Voor de buitenwereld leek zijn bestaan perfect, maar en heel mens word hij nooit meer.